Μιχαηλίδης, Βασίλης

(Λευκόνοικο Κύπρου 1849/50 – Λεμεσός 1917). Ποιητής. Θεωρείται η σημαντικότερη πνευματική μορφή της Κύπρου κατά τον 19o αι. Μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο του χωριού του, ασχολήθηκε με τη γεωργία. Διορίστηκε έπειτα οικονόμος στη Μητρόπολη Κιτίου αλλά το 1876 έφυγε για τη Ρώμη, όπου παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής. Λόγοι οικονομικοί τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη Ρώμη και να αναζητήσει την τύχη του στην Αθήνα. Στην εκστρατεία της Θεσσαλίας πολέμησε ως εθελοντής. Επειδή όμως η υγεία του κλονίστηκε από τις κακουχίες, γύρισε στην Κύπρο, όπου διορίστηκε νοσοκόμος στο νοσοκομείο της Λεμεσού. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με την ποιητική συλλογή Ασθενής λύρα, με στίχους στην καθαρεύουσα. Τελικά όμως άρχισε να γράφει ποιήματα στην κυπριακή διάλεκτο, που τον ανέδειξαν σε εθνικό ποιητή της μεγαλονήσου. Το 1911 κυκλοφόρησε το Τραούδιν του Τζυπριανού, που ο καθαρολόγος επιμελητής της έκδοσης το μετονόμασε αυθαίρετα. Με το ποίημα Η 9η Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσία η κυπριακή διάλεκτος απέκτησε το αριστούργημά της και ο ποιητής του μια ακλόνητη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία. Ο Μ. έγραψε και την ποιητική συλλογή Ποιήματα (1911). Ίδρυσε επίσης τη σατιρική εφημερίδα Διάβολος, που αριθμεί λίγα φύλλα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του γνώρισε πολλές δυσκολίες. Παύθηκε από τη θέση του και αναγκάστηκε να περάσει τον υπόλοιπο βίο του στο φτωχοκομείο της Λεμεσού, όπου και πέθανε.